ارتقای سطح آگاهی کارکنان نظامی در حفظ محیط زیست

محیط زیست همانطوری که از اسم آن پیداست، محیط زندگی موجودات زنده و به ویژه ما انسان‌های روی کرة زمین می‌باشد. این نعمت خدا دادی که ظرفیت محدودی دارد، هر چقدر که به گذشته‌ها برمی‌گردیم، سالم‌تر، پاکیزه‌تر، زیباتر و دوست‌داشتنی‌تر بود. اما با روند رشد شهرنشینی و صنعتی شدن جوامع، حفظ مواهب آن مورد بی‌توجهی و بی‌مهری قرار گرفته است. این بی‌توجهی‌ها، سهل‌انگاری‌ها و نامهربانی‌ها با اشکال گوناگونی خودنمایی کرده است. قطع درختان سرسبز، انهدام بوته‌زارها و چمن‌زارها، خشکانیدن چشمه‌سارها، کثیف نمودن آب رودخانه‌ها و آلوده نمودن هوای پاک تنفسی، نمونه‌هایی از این بی‌رحمی‌ها نسبت به طبیت و محیط زیست می‌باشد. در این راستا باید گفت که بشر با دست خود زیبایی‌ها و شادابی‌های طبیعت را کاهش و یا نابود می‌سازد، عرصة زندگی را بر خود، بر همنوعان خود و بر موجودات زندة بی‌گناه، تنگ و دشوار می‌سازد، آگاهانه و یا ناآگاهانه موجب بروز بسیاری از بیماری‌های جسمی و روحی می‌گردد که سالیانه هزینه‌های سرسام‌آوری را بردوش جامعه تحمیل می‌نماید.