بررسی کارکردهای مهندسی رزمی در جنگ های ترکیبی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری آینده پژوهی دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین و عضو هیئت علمی دانشگاه فرماندهی و ستاد آجا

2 دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دفاعی دانشگاه فرماندهی و ستاد آجا

چکیده

تحقیق حاضر متمرکز بر موضوعی است که نحوه به‌کارگیری توانمندی­های یگان­های مهندسی رزمی نزاجا در جنگ‌های ترکیبی را تبیین می‌نماید. باتوجه به ظهور جنگ‌های ترکیبی و ناشناخته بودن آن، این سؤال مطرح گردیده که مهندسی رزمی نزاجا چگونه باید از قابلیت‌های خود در این جنگ بهره ببرد؟ مهندسی رزمی یکی از بخش‌های عمده نزاجا بوده که نقش بسزایی در افزایش توان رزمی یگان‌های تک‌ور در نبردها ایفا می‌کند. این نقش آن‌قدر حیاتی است که از آن به‌عنوان کلید آفند و قفل پدافند نام می‌برند؛ لذا تبیین چگونگی به‌کارگیری این یگان­ها در نبردهای آینده با رویکرد هیبریدی هدف این تحقیق می­باشد. پس از جمع‌آوری اطلاعات اولیه از طریق اسناد و منابع معتبر و تجزیه‌وتحلیل آن، مشخص گردید که تحرک با شاخصه‌های شناسایی مهندس، ایجاد جاده و پل و رفع موانع و ضدتحرک با شاخصه‌های ایجاد میادین مین، تخریبات، ایجاد تخریبات انفجاری و ایجاد تله‌‌های انفجاری از تأثیرگذارترین مؤلفه‌های مهندسی رزمی شناخته می‌شود. داده‌های آماری هریک از شاخصه‌های مذکور از بین 45 نفر از افراد صاحب‌نظر و آشنا به مقوله جنگ­های ترکیبی و مهندسی رزمی و مؤلفه‌های آن جمع‌آوری و به روش کمی (روش­های آماری توصیفی و استنباطی) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت؛ و مطابق یافته­ها، مؤلفه‌های تحرک و ضدتحرک به‌ترتیب با ضریب توافقی 531/0 و 617/0 در جنگ­های ترکیبی تأثیرگذار بودند. درنهایت این نتیجه حاصل گردید که باتوجه به پیچیدگی‌های جنگ ترکیبی و اهمیت سرعت در آن، انجام هر یک از شاخصه‌های اشاره‌شده با استفاده از تجهیزات هوشمند و ابتکاری در اولویت‌ اول قرار دارد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Military engineering in Hybrid warfare

نویسندگان [English]

  • Ebrahim Ijabi 1
  • Abbas Ebrahimian 2
1 ostad
2 دانشجو
چکیده [English]

The present research focuses on the issue of how to apply the capabilities of Combat Engineering Units in hybrid wars. Given the emergence of hybridwars, the question was raised about how combat engineering should use its capabilities in this war? Military engineering is one of the major parts of army, which plays a significant role in increasing the combat power of combat units. This role is so critical that it is called the key to offense and lock defense; so explaining how to use these units in future battles with the hybrid approach is the goal of this research. After collecting the preliminary data through valid documents and resources and analyzing it, it was determined that mobility with engineer identification characteristics, the creation of roads and bridges and the removal of barriers and anti-aircraft missiles with the characteristics of creating minefields, destruction, and the creation of explosive traps are among the most influential components of military engineering. The statistical data of each of these characteristics were collected through 45 well-known people familiar with combined warfare and military engineering, and were analyzed quantitatively. The findings of the study showed that the mobility and anti-mobility components had an agreement coefficient /05314 and /06172 in hybridwars. Finally, it was concluded that, given the complexity of the combined warfare and the importance of speed, each of the features mentioned above is the first priority with the use of smart and innovative equipment.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Military engineering
  • Hybrid warfare
  • Hybrid
  • Mobility
  • Counter-mobility
  • پژوهشگاه علوم و معارف دفاع مقدس. (1389). در دسترس از؛ 164http://dsrc.ir/view/article.aspx?id=.
  • پور محمد، رضا. (1391). سد موانع، بروجرد: انتشارات مرکز آموزش مهندس.
  • جنگ‌های هیبریدی و الگوی نوین نبردهای نظامی. (1393). در دسترس از: http://www.chaharah.com/News.
  • حسینی، سیدمجتبی. (1392). عملیات مهندس، بروجرد: انتشارات مرکز آموزش شهدای مهندس.
  • رستمی، محمد. (1386). فرهنگ واژه­های نظامی، تهران: انتشارات ایران سبز.
  • سایت مرکز تحقیقات راهبردهای دفاعی. (1394). جنگ‌های ترکیبی، قابل دسترس از؛ http://mtrd.ir/page.
  • سزا، امیر هوشنگ. (1389). به­کارگیری گردان مهندسی رزمی در شرایط ناهمتراز، فصلنامه علوم و فنون نظامی، شماره 16.
  • شیخ، محمدرضا. و حسن­پور، حمید. (1395). پدافند غیرعامل با رویکرد زمینی، تهران: انتشارات دافوس.
  • قلخانباز، خلیل. (1390). کاربرد قدرت هوشمند آمریکا علیه ایران و راه‌کارهای مقابله با آن، تهران: انتشارات حنیفا.
  • کرباسی، شهسواری. و منصور، مهرداد. (1394). مقاله آماد و پشتیبانی در جنگ ترکیبی، [بی‌جا: بی‌نام].
  • کوچکی بادلانی، سجاد. (1389). بررسی و شناخت تهدیدات ترکیبی از منظر جنگ مدرن، فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات دفاعی استراتژیک، شماره 40.
  • گلستانه، رسول. (1389). هوشمندسازی مهمات، تسلیحات و تجهیزات نیروهای مسلح و اصلاح الگوی مصرف، فصلنامه راهبرد دفاعی دانشگاه عالی دفاع ملی.
  • محمودی، محمد. (1392). جنگ مین، بروجرد: انتشارات مرکز آموزش مهندس.
  • معین، محمد. (1386). فرهنگ معین، جلد 1، تهران: انتشارات ادنا.
  • معین‌وزیری، حسین.، و یاسینی، نصرت­ا.... (1379). آیین‌نامه عملیات، جلد یکم، تهران: انتشارات دافوس.
  • مک­کالو، تیموتی. و جانسون، ریچارد. (1395). جنگ ترکیبی، مترجم: احمد الهیاری، تهران: انتشارات دافوس.
  • ملکی، مراد. (1393). جنگ مین در رزم ناهمتراز، بروجرد: انتشارات مرکز آموزش شهدای مهندس.
  • نای، جوزف. (1392). آینده قدرت، مترجمان: رضا قربانی و جواد شیرمحمدی، تهران: انتشارت دافوس اجا.
  • یارندی، سید محسن. (1395). جنگ ترکیبی و جنگ آرمانی نسل‌های جدید، همایش جنگ ترکیبی دافوس.